Ekspozycja "Juliusz Nagórski (1887-1944) Architekt, Malarz, Urbanista"

Juliusz Nagórski urodził się 17 kwietnia 1887 roku w Warszawie i ukończył rządowe Gimnazjum Realne w mieście. W 1904 roku zaczął studiować na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Warszawskiego Instytutu Politechnicznego i jednocześnie w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po strajku studenckim w 1905 roku, który zakończył się zamknięciem Instytutu, Juliusz wyjechał do Paryża i tam kontynuował studia architektury w Ecole des Beaux Arts i rysunku w Academie Julian. Po powrocie do kraju w 1910 roku rozpoczął karierę jako niezależny architekt. Można wyróżnić trzy style w jego twórczości: eklektyzm z elementami secesji (do 1914), powrót do klasycyzmu (lata 20-te, po 1918) oraz umiarkowany modernizm (lata 30-te XX w.).

Jego projekty obejmują m.in. biblioteki-muzea, budynki szkolne, kamienice, szpitale, obiekty przemysłowe i sportowe, wydawnictwa, rezydencje miejskie, willi, domy wypoczynkowe, pałace, dwory. Wśród małej architektury znajdują się pomniki, ołtarze kościelne, wnętrza sklepów, biur, budynki ambasad. Większość jego projektów została zrealizowana w Warszawie, takie jak domy przy ul. Smolnej 15 i 17, dom przy ul. Koszykowej 8, własny dom przy ul. Targowej 15 oraz dom wypoczynkowy w Juracie dla brata Adama.

Skrótowo, Juliusz Nagórski nie tylko projektował budynki, ale też zajmował się konserwacją starych obiektów i urbanistyką. W swoim dorobku posiada m.in. elewacje i wnętrza hotelu Polonia, bibliotekę-muzeum, salon wydawniczy, jacht klub, dwory i pałace poza Warszawą.

Juliusz Nagórski uczestniczył w kilku konkursach architektonicznych, w tym w 1915 r. zdobył pierwszą nagrodę za projekt wielkiego ołtarza w kościele Zbawiciela, w 1921 r. za projekt Dworca Głównego w Warszawie, oraz w konkursie na pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego. Oprócz architektury, zajmował się również malarstwem olejnym, pastelowym oraz rzeźbą.

Na wystawie będzie można zobaczyć zdjęcia dzieł architekta, plany, dokumenty dotyczące jego studiów we Francji i w Polsce, czasopisma oraz rodzinne pamiątki. Eksponaty pochodzą z kolekcji dr. Marka Tomiczka, komisarza wystawy, oraz z muzeów, bibliotek i archiwów, takich jak Muzeum Akademii Sztuk Pięknych, Muzeum Literatury, Biblioteka Narodowa, Narodowe Archiwum Cyfrowe, Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej i Muzeum Politechniki Warszawskiej

Wystawa trwała od 27 maja 2013 do końca września 2013.